НН: Јакуп Селимовски, ИВЗ
ПН: Почнувајќи од поставувањето крстови на саат-кулите, па сѐ до регистрирањето на паралелната исламска заедница во Прилеп,револтот во Исламската верска заедница сѐ повеќе расте. Во интервју за неделникот „Република“ првиот човек на Секторот за образование и за верско воспитување во ИВЗ, Јакуп Селимовски, ги открива причините за бојкот на меѓурелигиската светска конференција од страна на Исламската заедница.
Не се откажуваме од барањето за изградба на Бурмали-џамија на скопскиот плоштад, а ако таа локација биде обесчестена со каква било друга градба, ќе реагираат сите муслимани, вели Селимовски.
– Македонија е мултиконфесионално општество и редовните односи меѓу верските заедници се неопходност, особено меѓу двете најголеми заедници Македонската православна црква – Охридска архиепископија и Исламската верска заедница? Како резултат на меѓурелигиската соработка е и одржувањето на светската меѓурелигиска конференција во Охрид. ИВЗ најавува бојот, кои се причините?
Ќе ја бојкотираме меѓурелигиската конференција од повеќе причини. Конференцијата за дијалог меѓу културите и цивилизациите на РМ треба да се одржи во Охрид во 2013 година, под организација на Министерството за култура, а под патронат на претседателот на РМ. МПЦ, ИВЗ, како и другите верски заедници се учесници во тој дијалог со свои претставници, како во координативното тело за организирање на оваа конференција, така и со претставници што ние ги предлагаме, а кои ќе имаат свои излагање на одредените теми. Односите на ИВЗ со МПЦ се добри, некогаш биле и подобри, посекојдневни, некогаш се позаладени и поретки и сѐ повеќе се формални отколку што имаат некаква содржина. Ние за да имаме подобри меѓусебни односи, не само ИВЗ и МПЦ, туку и другите религиозни групи и верски заедници, уште пред седум-осум години формиравме едно наше меѓусебно заедничко тело за меѓуконфесионална соработка и совет за меѓуверска соработка. Советот на почетокот беше на ниво на претставници на лидерите на верските заедници и тогаш поттикна многу прашања како Закон за верски заедници, се ангажираше за воведување на веронауката во основните училиште, се ангажираше за легализирање на процесот на денационализација. Последните неколку години тој совет се подигна на ниво на лидери, почна добро, но, според мене, тие сѐ поретко и поретко се среќаваат…
МН: МПЦ завлегува во интересите на ИВЗ
– Зошто се средбите толку ретки? Нема потреба од тоа, нема отворени прашања?
Јас мислам дека има, меѓутоа работите се променети. Некои членови на меѓуетничкиот совет чувствуваат дека нема потреба толку многу да се ангажира меѓуетничкиот совет затоа што профитираат од овие состојби што постојат во РМ и мислат дека на таков начин ги остваруваат своите интереси. Од друга страна, сметам дека односите меѓу ИВЗ и МПЦ можат да бидат уште подобри, поискрени и посодржајни, меѓутоа тоа сѐ повеќе ќе зависи од другиот партнер, односно од претставниците на МПЦ. Поради тоа што веќе имаме состојби каде што одредени нивни епархии завлегуваат во интересите на ИВЗ. Ќе го споменам проблемот со џамијата во село Град, Делчевско, каде што без знаење на ИВЗ, а по барање на Брегалничката епархијата, џамијата и муслиманските гробишта (каде што сѐ уште има 10-15 муслимански куќи што живеат во селото) во општинскиот катастар ѝ се префрлени како имот на Брегалничката епархија. За ова испративме и писмен допис до МПЦ, меѓутоа, за жал, до денес не одговорија. Сега муслиманските гробишта што се активни и каде што се погребуваат муслимани се имот на МПЦ.
Вториот пример е Хуса Медин-пашината џамија во Штип, која беше една од петте џамии што ИВЗ бараше државата да ги врати во нејзина надлежност, во 2006 година државата ѝ го врати тој имот на ИВЗ, но, за жал, во 2009 година Министерството за финансии, по барање на Брегалничката епархија ѝ ја продаде џамијата (која функционира како џамија и ние во петок држиме молитва во неа) на епархијата за 8.000 евра. Веќе е во прашање загрозување на интересите на ИВЗ.
Потоа, новата црква „Св. Константин и Елена“, која почна да се гради пред Домот на АРМ, се гради врз парцела што претходно беше имот на ИВЗ. Станува збор за национализиран имот, кој Комисијата за денационализација го потврди како имот на ИВЗ, меѓутоа во тоа време, според Деталниот урбанистички план, таму беа планирани парк и зеленило, нам не ни се враќа имот, туку ни се дава компензација. Кога побаравме да ни се врати и да чекаме измена на ДУП, нам тоа не ни се дозволи, меѓутоа веднаш кога стана правосилна постапката за компензација и ние ја прифативме компензацијата, веднаш се поттикна иницијатива за измена на ДУП и веднаш тука се нацрта маркичка за црква. Ние не сме против изградба на црква и да побараа согласното од нас ние ќе им ја дадевме, но проблемот е во односот. Таму каде што МПЦ смета дека треба гради цркви, нека гради во согласност со законската регулатива. Но, бараме истото да важи и за нас.
Овие работи почнаа порано, се обидовме некои работи да ги ставиме во заборав за да имаме поискрени односи. Првите вакви недоразбирања почнаа уште со поставувањето на крстовите на саат-кулите во Прилеп и во Битола. Саат-кулите се профани исламски објекти, исламска традиција и култура на овие простори и тие се градени во непосредна близина на џамиите или на вакафски имот, посебно саат-кулата во Прилеп, која е градена во дворот на чаршиската прилепска џамија. Нам не ни пречат поставените крстови, најмногу ни пречи начинот на кој се направи тоа.
Потоа, Имарет-џамијата во Охрид каде што е изградена Светиклиментовата црква. За таа џамија, во соработка со Министерството за култура баравме начин како да се зачуваат остатоците и во исто време да ѝ излеземе в пресрет на МПЦ. На крај, беа повикани некои, наводно, стручњаци од Турција, кои не беа официјални стручни лица од Република Турција, и тие постапија врз база на нивниот ад хок извештај и го урнаа целиот објект без да се најде соодветно архитектонско или археолошко решение. Остана само турбето, кое сега се реконструира. Имарет-џамијата беше целосно урната, наводно, и таа била изградена врз темелите на Светиклиментовиот храм. Ако сето ова се одвиваше преку постојан дијалог, веројатно ќе се најдеше некое заедничко решение.
– Револтирани поради претходно наведените состојби, ИВЗ реши да не учествува на меѓуконфесионалната конференција во Охрид в година.
За да бидат односите поискрени, во иднина треба да не се повторуваат ваквите работи меѓу МПЦ и ИВЗ и да не посега по имотот на ИВЗ врз основа на легенди. Затоа се потребни секојдневни и отворени јавни средби, сето тоа ќе влијае поволно на формирањето клима на позитивни односи и меѓу граѓаните на РМ. Што се однесува, пак, на конференцијата, пред две години ние имавме слични тензии, поради несоодветниот третман на потребите на ИВЗ од страна на државните органи и дискриминирањето на ИВЗ во однос на МПЦ и тоа на планот на решавањето на секојдневните потреби и барања. Ние со години бараме да се изгради џамија во село Лажец, Битолско, и покрај тоа што постојат договори на владино ниво, со учество на локалната власт и на лидерите на ИВЗ, не се преземаат никакви чекори, моментно тоа прашање е затворено и не е решено, а помина и таа конференција. Наводно, биле потребни некои ситни документи, но тоа не е затворено прашање. Три години чекаме да се реши тоа прашање, за што мислам дека не е во ред.
МН: Бурмали-џамија на плоштад
– Се откажавте ли од барањето за возобновување на Бурмали-џамија на плоштадот „Македонија“, која се наоѓала на местото на некогашниот Офицерски дом?
Не се откажуваме, тоа е наше барање. Убедени сме во тоа дека ако таа локација биде обесчестена со каква било друга градба ќе реагираат сите муслимани на подрачјето на Скопје и нема да дозволат да им дадат отштета за таа локација. Црквата што се гради пред Домот на АРМ нека е со среќа, требаше да се гради на плоштадот и ние побаравме возобновување на Бурмали-џамијата, која треба да се возобнови, која е основоположник на сѐ што имаме денес на десната страна на реката Вардар, тоа било прв објект што е изграден по Камени мост. Ако возобновуваме култури и традиции и слично од минатото и ставаме белези на градот Скопје, во тој случај би требало да се возобнови и Бурмали-џамија. Прво, поради нејзината историска вредност, второ, поради нејзината архитектонска вредност и трето, поради потребата од верски објект на десната страна од реката Вардар, каде што живеат повеќе од 50.000 граѓани со муслиманска вероисповед. Поради тоа што од Нерези до с. Батинци ние немаме џамија во тој простор. Освен Бурмали-џамија, ние не замислуваме нешто друго, никаков друг објект на таа локација. Ако се изгради нешто друго на тоа место ние ќе го сметаме за обесчестување на светото место на Бурмали-џамија. Тоа сите треба да го земат предвид.
– До каде е процедурата за добивање дозвола за градба?
Беше поднесено барање до општина Центар за изменување и за дополнување на урбанистичкиот план на Мал ринг за да го третира нашето барање. За жал, од тогаш шест-седум пати се вршени измени и дополнувања на Мал ринг и нашето барање сè уште не е поставено пред Советот на Општина Центар. Постои политичко-негаторски однос. Втората локација за црквата „Св. Константин и Елена“ е актуализирана многу подоцна, а ние чекаме можеби четири години. Реагиравме веднаш по промоцијата на проектот „Скопје 2014“, дури и Владата се изјасни дека нема ништо против да се изгради џамијата. Од друга страна, тие истите луѓе сега го сопираат процесот.
– Што ќе преземете по таквиот игнорантски однос од страна на државата?
Нашето барање трае и инсистираме на измена на ДУП. Сѐ додека локацијата е чиста сметаме дека имаме шанси за постигнување на нашата цел, макар и со задоцнување, сметаме дека ќе се вразумат луѓето и ќе донесат правилна одлука. Доколку се искористи тој простор за изградба на други објект, ќе сметаме дека се врши обесчестување на Бурмали-џамија и сите муслимани во Скопје ќе го спречат таквото второ обесчестување на таа локација.
– Долго време ИВЗ бара локација за изградба на ново седиште, кое треба да биде еден административно–културен комплекс.
Можеби веќе 10 години бараме нова локација за седиште на ИВЗ, меѓутоа интензивно во последните пет години. Нѐ натераа да побараме промена на ДУП за локацијата кај Француски гробишта во Скопје. Доставивме барање до Владата на РМ и во разговори на највисоко ниво ни беше кажано да посочиме некои локации што се погодни. Оваа локација е чиста, нема побарувања според Законот за денационализација и е имот на РМ, па затоа побаравме да ни се додели. Ни ветија дека ќе ни се додели, меѓутоа таму постоеше само Генерален урбанистички план и не постоеше Детален урбанистички план. За да ја забрзаме постапката, бидејќи Владата нема пари за ДУП, а и општината нема пари, ни рекоа ние да платиме за изработка на ДУП, а тие ќе го усвојат. Планот неколкупати шета од Министерство за транспорт во Општина Центар и последната информација е дека Министерството го дало во Општина Центар на повторно усвојување, но сè уште немаме официјална информација.
МН: Делумна денационализација
– До каде е процесот на денационализација? Голем дел од објектите во Старата скопска чаршија некогаш ѝ припаѓале на ИВЗ.
Побаравме да ни се вратат двата најголеми ана – Капан-ан и Сули-ан, во Старата скопска чаршија, во согласност со Законот за денационализација, кои се имот на ИВЗ национализиран во 1948 година, а ние имаме и српска и стара турска тапија. Куршумли-ан не го бараме, не сме го вадееле во 1948 година, порано бил одземен и Законот за денационализација не го третира тоа. Двата ана биле во наша сопственост и треба да ни се вратат, тие почнаа да го менуваат Законот за денационализација, па голем комплекс е, под заштита на културните споменици, меѓутоа заштитата на културните јадра и прогласување за споменик на култура не ја доведува во прашање сопственоста на објектите. И во истата Стара чаршија ние имаме четири џамии што се заштитени споменици на културата, а ние сме сопственици, имаме 70 локали и ИВЗ ги управува. Меѓутоа, киното „Напредок“, сега детски театар и двата ана се трите објекти што треба да ѝ се вратат на ИВЗ. На другите верски заедница им се вратени 80-90 проценти од имотите, а на ИВЗ не се ни 30 проценти. И тука се создава тој револт и нееднаков третман.
– Дали сметате дека работите ќе тргнат на подобро до почетокот на конференцијата и ќе нема потреба од бојкот или, сепак, цврсто стоите на вашиот став?
Ние имаме и други содржини. Во случај да не учествувавме на конференцијата, јавноста и учесниците ќе биде известени на соодветен начин за нашето неучествување. Тогаш ќе видиме чија ќе биде одговорноста.
МН: Ако почнат расколите во ИВЗ, сите ќе имаат тешкотии
– Се ослободи ли ИВЗ од вахабистичкото присуство на територија на Македонија, дали сите верски објекти се под ваша контрола?
Имавме проблеми, беа предизвикани од повеќе причини. Во рамките на исламската заедница некое време имаше внатрешно разединување и поради тоа се создаде простор некои други структури да имаат влијание. Втора работа, и надворешни структури посакуваа да ѝ наместат, накалемат на ИВЗ таква состојба и трета работа, на Балканот постоеше пошироко движење во таа насока. Се совпаднаа сите три елементи и имавме одредени последици од тоа, но кога видовме дека никој не сака и не може да ѝ помогне на ИВЗ, ние интерно презедовме одредени санациски мерки и успеавме, условно речено, вахабистичките движења да ги ставиме во рамките и во полза на ИВЗ, за тие да почнат да ја прифаќаат Исламската верска заедница како своја верска заедница и да дејствуваат во рамките на пропозициите што ги определува Уставот на ИВЗ во РМ.
Како најсериозен услов за наше присуство на конференцијата е прилепската џамија, која во 2001 година беше запалена, а сите цркви што настрадаа во конфликтот се санирани, дури и претставници на ИВЗ учествуваа во санација на црквата „Св. Атанасиј“ во Лешок, тогаш беше договорено и прилепската џамија да се возобнови, но до денес таа не е возобновена. Во исто време, и локалната власт ја спречува ИВЗ да ја санира, иако имаме потпишано меморандум за разбирање со Министерството за култура, имаме проект платен од ИВЗ, верификуван од Националниот конзерваторски центар итн.
Мислам дека тоа треба да се реши што поскоро, но место тоа градоначалникот на Прилеп, Маријан Ристески, отиде со една групичка од ромското муслиманско население и со помош на Комисијата за односи со верски заедници ни формира верска заедница што ја регистрира во судот без знаење и без да побара мислење од ИВЗ, што е во спротивно со Законот за регистрација на верски заедници. Ако мислат дека со изградбата на џамија за дел од муслиманското население ќе се заборави потребата од санација и од реконструкција на чаршиската џамија, тоа не е можно. Ние никогаш нема да отстапиме од тоа, чаршиската џамија мора да се изгради зашто таа е споменик на култура од 15 век и била запалена во едно насилство и не смее да остане во ваква состојба.
– Меѓутоа, регистрирањето паралелна верска заедница е голем проблем?
Ова е пример за двоен аршин на гледање на работите. Единството на МПЦ се штити со сите можни елементи, дури и луѓе се осудувани под разни изговори, но се знае содржината, некои од нив лежат в затвор за да се зачува единството на Црквата и никој не смее да формира паралелна верска заедница во рамките на православието. Додека, во исламот ни наметнаа да се формира една групичка, чијашто основа е сунитска, а и ние сме сунити. Исламската верска заедница во Македонија е сунитска верска заедница по Уставот. Значи, не смееја да го направат тоа. Но Комисијата за односи со верските заедници даде согласност, со што направи отстапка од своите ингеренции иако е надлежна да работи во согласност со Законот за регистрација на верските заедници. Значи, станува збор за политичка волја. Некој од погоре го направил тоа за да се дискриминира ИВЗ, однатре да се разбива, да се дели на делови. Но, ИВЗ поделена во делови ќе биде многу опасна за целото население во Република Македонија. Ако почнат расколите во ИВЗ да заземаат сериозни димензии, тогаш сѐ околу нив ќе има тешкотии. Тие не се свесни каков чин прават и како се однесуваат кон исламот и кон муслиманите и на каков начин ги омаловажуваат.
– Сега таа група гради џамија во Прилеп.
Да, таа е паралелна верска заедница и на неа и градоначалникот и Комисијата ѝ дадоа писмено одобрение да гради џамија. Доколку постои регистрирана верска заедница за една вера, според Законот за регистрација на верски заедници, не може да се регистрира друга. Ова е една од најголемите причини што нѐ доведува во ситуација да се прашаме дали е нашето место во Охрид на меѓурелигиска конференција или не. Имаме големи причини што нѐ тераат да мислиме дека понатаму не може вака.
– Бројот на верски храмови рапидно се зголемува. Според неофицијалните информации во Скопје и во околината бројот на православните храмови е околу 1.300, а џамиите се за сто повеќе. Дали новиот градежен залет е во духот на традицијата?
Ние не градиме џамии ако немаме потреба за нив, нашите џамии се користат дневно, не годишно, од празник до празник, од патронат на патронат. Потребата за џамии се гледа од неделната молитва, која се одржува во петок, ако во петок сите џамии се полни во едно населено место и луѓето клањаат на улица или во паркови околу џамијата, тоа значи дека постои реална потреба од нов простор. Во Македонија нема повеќе џамии отколку цркви, цркви има повеќе од 1.800, а џамии околу 600. По Балканските војни имало 980 џамии, а сега има 600, значи помалку во однос на периодот пред 100 години. Во Скопје од 1945 година до 1990 година има загубено 38 џамии, урнати во комунистичкиот период. Во урбаниот дел на Скопје имаме само 29 џамии. Дел од овие џамии, кои не беа санирани по земјотресот,а локациите беа зачувани, сега се возобновени. На левиот брег на Вардар има 35 џамии.
На ниво на Скопската Котлина има 112 џамии, 180 цркви, но факт е дека опкружувањето на градот Скопје е муслиманско. Во Студеничани, Сарај, Кондово, Батинци расте бројот на населението и затоа има нови џамии, потребата барала да се изгради џамија, посетувани се, ние не градиме џамија на врв на планина.
Рамка:
Како ИВЗ да учествува на една конференција, на која треба со нашето присуство, со нашите реферати и излагања да докажуваме дека имаме верска рамноправност во мултиконфесионална заедница, дека сите граѓани врз основа на нивната различна вероисповед се рамноправни, дека имаат еднаков третман од државата и дека Владата со сите нив се однесува еднакво, кога, очигледно, не е така во практика. Ние бараме барем, генерално, да ги исправиме основните елементи, кои Владата може да ги исправи за нашето учество, навистина, да биде и содржинско. Се надевам дека надлежните државни органи, посебно Министерството за култура, ќе го чујат нашиот глас и ќе извршат координација со другите министерства и дека што поскоро ќе ги постават овие прашања за да најдеме соодветни решенија.
Comments are closed.